Zij, we noemen haar Sofie, is bestuurder van een grote overheidsinstelling. Ze volgt een trainingsdag van de Impact Indicator omdat ze het idee heeft dat in groter gezelschap niet echt uit de verf komt. Ze wil graag anoniem blijven maar haar ervaringen van de impact van de reflecties op haar non-verbale gedrag wil ze wel delen: “deze benadering is praktisch en tegelijkertijd zo verdiepend”
Table of Contents
“…Ik word een en al hoofd…”
“Ik merk dat wanneer het spannend wordt ik mij enorm ga focussen op de inhoud van een dossier en van de hoed en de rand wil weten zodat ik op alles voorbereid ben”…”Ik merk ook dat dit me niet verder brengt, ik verlies mijzelf in het anticiperen op wat er fout kan gaan en kom ook niet helemaal lekker uit de verf en ik word ik een en al hoofd”. Aldus Sofie. Als huiswerk voor deze dag had ze de opdracht een korte presentatie of inleiding voor te bereiden van een heikel agenda punt. In 3 stappen helpen we Sofie met diepgang en resultaat.
In 3 stappen naar diepgang en resultaat
stap 1: Non-verbale analyse
Sofie zit van nature wat achterwaarts in haar stoel met een wat lagere lichaamsspanning en de armen en benen ogen ontspannen. Ze beweegt rond en iets vertraagt. Zo klinkt ook haar stem. Haar tempo is wat lager, met lichte melodie en aan het einde van haar zin gaat haar toon omhoog. Alsof ze een vraag stelt. Ze is duidelijk hoorbaar en spreekt vloeiend. In haar mimiek valt op dat ook die doorgaans vrij ontspannen is en tegelijkertijd veelvuldig meebeweegt met de gezichtsexpressies van anderen.
Dat maakt dat ze als verbindend, betrouwbaar en gevoelig wordt ervaren in de groep en relevante vragen en waarnemingen heeft.
Wanneer ze haar voorbereide inleiding geeft over beleid binnen jeugdzorg gaat ze rechtop en iets voorwaarts zitten, zet ze meer spanning op haar bovenlijf en er komt meer spanning op haar stem en die wordt ook wat vlak van toon, haar tempo gaat omhoog en. Ze kijkt iedereen veelvuldig en kort aan en beweegt verder niet. Haar inleiding is gericht op waar het beleid naartoe zou moeten gaan en ze dient daarvoor draagvlak te vinden
Het resultaat: gegevens voor feitelijke feedback die tevens voelbaar is.
stap 2: De interventie
Wanneer we na 1 minuut haar inleiding stop zetten herkent ze bovengenoemde waarnemingen over haar non-verbale dynamiek nauwelijks: “ik word weer een en al hoofd”. Ze heeft geen idee wat ze met haar lijf doet en verliest de zo verbinding met zichzelf en haar toehoorders. Die geven ook aan dat het verhaal niet echt aanspreekt.
We delen met haar de non-verbale analyses van haar posities voor en tijdens de presentatie met de vraag om dat mee te voelen door die posities afwisselend in te nemen. dat leidt tot veel herkenning en ze voelt het verlangen om de presentatie meer vanuit de ontspanning te doen. We nodigen haar uit om dat te proberen.
Stap 3: De verdieping
“Zo zou ik altijd willen durven zijn”
Haar presentatie verloopt nu veel rustiger en met meer ontspanning, ze neemt meer de tijd en er is ruimte voor om in te spelen op vragen van toehoorders. Telkens wanneer ze neigt op spanning te komen benoemen we dat zodat ze het ook lijfelijk ervaart en er zo bewuster van wordt. Ze lijkt met name spanning op te bouwen wanneer er weinig reactie komt en de angst dat ze onduidelijk is of niet begrepen wordt steekt dan de kop op. Ze gaat sneller praten, met meer feiten komen en het effect is juist dat er minder reactie komt. Een mooi recept om jezelf in de puree te helpen. Juist een vraag stellen in plaats van college te geven lijkt veel spanning weg te nemen.
We vragen Sofie om vanuit haar meer ontspannen startpositie een laag dieper te voelen welke gevoelens bij dit onderwerp in deze setting een rol spelen. Na nog geen 3 seconden houdt ze vervolgens, onvoorbereid, een gloedvol betoog met voorbeelden die de noodzaak om in te grijpen in de jeugdzorg duidelijk maken, de redenen van haar motivatie en enthousiasme voor de nieuwe plannen en de kansen die er voor het gezelschap liggen om iets wezenlijks te doen voor kinderen die in de knel zitten. Daarna komen bij haar de tranen die voortkomen uit het verlangen “zo eerlijk zou ik altijd willen zijn”.
Iedereen moedigde haar aan dat vooral te doen want haar impact blijkt enorm door ‘gewoon’ recht te doen aan wat in haar leeft. Al is daar moed voor nodig.
Disclaimer
De 3 stappen zijn als begeleider niet te doorlopen zonder zelf bewust te zijn wat er zich in jezelf afspeelt aan lijfelijke ervaringen en gevoelens. Ze sturen je waarneming en zonder besef van je eigen subjectiviteit kom je niet tot kwalitatieve feiten.
De toon, de vorm en de timing waarop je de feedback geeft is allesbepalend voor de mate van acceptatie.